Nie spodziewałem się, że nasza czerwcowa radosna twórczość polegająca na sporządzeniu, chyba po raz pierwszy, pełnej listy byłych członków Betanii, którzy wyruszyli z niej, by podjąć samodzielną służbę pastorską, przyniesie tyle różnorodnych doznań. Różne były okoliczności, ale zawsze dominowała postawa, którą - zainspirowany pieśnią 201 ze Śpiewnika Pielgrzyma (mam nadzieję, że jeszcze pamiętasz ten nasz kancjonał kościelny) - opisałem, a następnie tekst wygłosiłem w trakcie stargardzkiej uroczystości. Czy ją pamiętasz? I pójdę, gdzie chcesz, gdzie jest potrzeba, gdzie chcesz. Muszę koniecznie podkreślić, że w trakcie pokoleniowych wspomnień 70+, jedna osoba została niestety pominięta, co sobie uświadomiłem po fakcie. Dodam jeszcze, iż w czasie pisania listów do Ciebie, rodziły się nowe pomysły. Na początku przypuszczałem, że całą grupę przedstawię w jednym tekście, potem musiałem z tego zamiaru zrezygnować, bo nawet tylko krótkie sentencje zrujnowałyby intencje (niech będzie do rymu). Poza tym monotematyczność, mimo swego piękna, bywa też nużąca. Podtrzymywała mnie myśl, że znałaś większość tych osób, niektóre z nich pochodzą przecież z szerokiego kręgu rodzinnego. Ogłaszam zatem przerwę, a po odpoczynku w tym zakresie powrócę do pastorów służących w pobliżu naszego miasta. Przypuszczam, że nie dam rady z odrzuceniem pomysłu, by wymienić pastorowe, tym bardziej że znalazłem listę, którą kiedyś sporządziłem, nie wiedząc dzisiaj z jakiej okazji. (A teraz jeszcze jedno zdjęcie z czerwcowego spotkania).
